Uživati

dinsdag 8 december 2015

Beste burgemeester van Torhout, zou het niet mogelijk zijn om één keer per maand gedurende 2 uur alle verkeer te verbieden langsheen de straat waar The Black Cat haar concerten organiseert…? Toen laatst Jennifer El Gammal hier op sopraansax haar compositie ‘Presque 27’ speelde, klonk elk binnenkomend straatgeluid als een dondervloek. Die solo van dat kleine, bevallige, blonde meisje klonk zo intens mooi in alle pure eenvoud dat het talrijk gekomen publiek nauwelijks durfde te ademen. En Jennifer zou voor nog meer muzikale euforische momenten zorgen die avond: als chansonière, als accordeoniste, maar vooral als saxofoniste.

Met sensuele toucher tokkelde Sébastien Willemijns poëtisch, melodische pianolandschappen à la Yann Thiers omheen haar opzwepende saxsoli om dan plots staccato in duet op het thema in te pikken.

Mike De Laere weefde met zijn ‘historische’ contrabas een warm swingend deken dat het trio ritmisch, innig samenhield.

Het hele concert door kregen we erg mooie wit-zwart animatiebeelden geprojecteerd van de hand van top-kunstenaar Pieter Fannes, en -o ironie- er kwamen vaak katten in voor.

Uživati: Balkan-jazz-klezmer-folk-chanson met veel oog voor artistiek-visuele podiumaspecten… Gevraagd naar de oorsprong van deze wondere mix verwees Jennifer enthousiast naar haar familiale achtergrond: haar Egyptisch-Belgische ouders zijn al 25 jaar in Schaarbeek de drijvende kracht achter ‘Théâtre Maât’, een multiculturele organisatie die muzikaal jeugdtheater brengt op hoog artistiek niveau. Zij kreeg diversiteit met de moedermelk toegediend.

Véél glunderende gezichten bij ons laatste Black Cat optreden van 2015.