Tuur Florizoone & Didier Laloy

dinsdag 3 maart 2015

In de late namiddag nog een belletje van Tuur: “Didier lust geen paella.”  Foeterend om zoveel Waalse kieskeurigheid haastte ik me naar de dichtstbijzijnde winkel om gauw nog wat ingrediënten in te slaan voor een alternatieve artiestenmaaltijd.

Het duo arriveerde muzikanten-traditie-gewijs bangelijk vroeg. Tijd zat voor een babbeltje, een uitgebreide soundcheck, een wandelingske doorheen Torhout-City, een ontspannen fotosessie, een rustige maaltijd. Kortom alles verliep in een uiterst relaxte sfeer.

Maar eenmaal de heren op het podium stonden, verdampte onmiddellijk elk greintje zen-attitude.  Als hitsige pauwhanen stonden ze instrumentaal tegenover elkaar te duelleren. Soms leken ze wel groteske vlinders, hun accordeons wijd openwaaierend in zwevende, melancholische melodieën. En dan, na een hilarische slapstickbindtekst en bijgaand nummer waarin een domme Waal het opnam tegen een slimme Vlaming, meteen durven overschakelen naar een intimistisch, beklijvend stuk waarbij het publiek muisstil in het duister toeluisterde… il faut le faire!

“Veel merci om anders eten te kook voor mij vanavond”. Didier vouwde zijn handen in opperste appreciatie . “Vele jaren ik heb in de groep ‘Ialma’ gespeeld!” Ik knikte, mij nog levendig die Galicisch-Spaanse meidenfolkgroep herinnerend uit het Brusselse La Tentation milieu. Dan volgt zijn culinaire ontboezeming: ”Na elk concert het was altijd dezelfde eten. Ik kan de paella niet meer ruik of zien!’’