Mazzle

dinsdag 14 maart 2023

The Black Cat programmeert hoofdzakelijk akoestische jazz. Na beluistering van ‘Genetic Modified Art’, het album van Mazzle met veel onderkoelde acid jazz, werd dan ook met enige vooringenomenheid uitgekeken naar dit concert. Maar van bij de eerste noten blies dit trio overtuigend alle twijfels weg.

Bij het stevig funky swingende aanvangsnummer ‘Solid’ viel meteen de schitterende, warme toon op van Koen Nys op tenorsax. Op ‘Bukuntun’ tokkelde Bram Weijters een vettig, experimenteel bluespatroon op zijn Nord keyboard waarbij Koen alweer vol gevoel en melodie prachtig soleerde. ‘At Ease’ was dan weer een vrolijk uptempo nummer dat vaag deed denken aan ‘Birdland’ van Weather Report waarop drummer Lionel Beuvens zich uitbundig kon uitleven. Met ‘Fileuse Sicilienne’ van Gabriel Fauré liet de band de eigen composities achter zich. Na een zwoele, intimistische intro op toetsen kregen we een wondermooie, bezwerende saxsolo. Invloeden van Sonny Rollins en Joshua Redman waren nooit veraf. Voor het eerst die avond ging de tenorsax stevig scheurend uit de bol op de groovy funk in ‘Bye-Ya’ van Thelonious Monk. Bij de mooie melancholische interpretatie van ‘Like Spinning Plates’ van Radiohead maakte Bram smaakvol gebruik van de synth-effecten. Een ingetogen ‘Infant Eyes’ werd als eerbetoon opgedragen aan de onlangs overleden topmuzikant Wayne Shorter. De gedreven en intense set werd afgesloten met ‘The night the sheep didn’t sleep’, een compositie van Koen. Bij dit opzwepend hardbop nummer trok het trio nogmaals uitbundig alle registers open. Als bisnummer kreeg het enthousiaste publiek een soulvolle swingende interpretatie van ‘Do like Eddie’ van John Scofield, waarbij de repetitieve baslijnen van de Moog de tenorsax een laatste keer naar uitbundige muzikale hoogtes joeg.

Een bijzonder geslaagd concert!