Hijaz

dinsdag 9 december 2014

Om 19.30 uur hing er aan de nog gesloten deur een blaadje ‘Even geduld aub.’

Hijaz had weken voordien gevraagd of ze al om 14.00 uur mochten afkomen om  muzikaal één en ander uit te proberen. Jens, onze geluidsman ad interim, was zodoende al om 12.00 uur druk bezig om alle apparatuur op en in te stellen. Dan een berichtje: Hijaz komt tegen 17.00 uur. Uiteindelijk waren de heren hier pas voltallig om 18.30 uur (file in Aalter). Tsjàà, als je net Engeland, Nederland, Marokko en enkele Belgische grootsteden achter de concertvingers hebt, is een midden-in-de-weekdag-optreden in platteland Torhout allicht quantité négligable.

Jens had nauwelijks de tijd om het geluid in balans te krijgen, wat vooral de immens rijke klank van Moufadhels’ oud niet ten goede kwam tijdens het concert.

Ondanks de belabberde sound werd het -even in de kou gelaten- Black Cat publiek getrakteerd op een opzwepend sahara-jazz concert. Het werd weggeblazen door een zandstorm van mediterrane klanken en zuiderse ritmes. Het pure speelplezier stoof van het podium: de bassist constant zijn hoofd wild roterend, een immer lachende sublieme percussionist, de pianist hyperkinetisch, bevlogen aan de vleugel en op de oud een man rustig, intens genietend aan de snaren plukkend… Achteraf  volgde een Hijaz ontboezeming: ’’Het is hier keizalig om te spelen. En jullie hebben zo een warm aandachtig publiek!’’

Ik dankte hen voor het compliment terwijl ik het ‘Even geduld aub’ – papiertje verfrommelde en in de vuilbak keilde…