Frerichs – De Waele – Machtel Trio

dinsdag 16 februari 2016

“Hey, vele groeten van Thomas Bisschop. Hij vertelde me dat de paella hier legendarisch is!”

“Thomas is toch organisator van Musica Antiqua” wierp ik op.

“Ja joh, dat soort muziek speel ik ook!” Frerichs rijzige gestalte beende zich energiek een weg naar de vleugel waar Matthias en Jos al een paar uur op hem zaten te wachten. De moeizame rit van Den Haag -problemen rond Rotterdam en Antwerpen- naar Torhout had geenszins Frerichs opgewekte humeur aangetast. Als toeschouwers zijn we er ons doorgaans niet van bewust dat aan het anderhalf uur concerteren zich vaak, voor- en achteraf, voor de artiest ellendige uren aandienen: fileleed, parkeermiserie, lossen en laden, geluid afstellen afhankelijk van de locatie, warm spelen, stemmen, partituren doornemen…

Voor het concert had Frerichs de vleugel ontdaan van klavierdeksel en pupiter. Zo kon hij tijdens het soleren een kussentje gooien op een deel pianosnaren waardoor hij snelle gedempte staccato reeksen liet contrasteren met weids galmende akkoorden. Degelijk gesteund door een oersolide ritmesectie kon Frerichs ongebonden zijn immense muzikale bagage aanboren en intense improvisaties op ons loslaten. Filmisch, lyrische passages werden voorzien van een Bach interludium… om dan even later een potig, swingende bebop nummer aan te zetten. Tussen de nummers door richtte de flamboyante musicus zich rechtstaand tot zijn toehoorders om met Hollandse verve en spitse humor het repertoire toe te lichten.

En het publiek, dik op elkaar gepakt, ging enthousiast mee in zijn eclectisch muzikaal verhaal.

Onmiddellijk na het concert verdween Rembrandt Frerichs zonder veel woorden de nacht in. De volgende dag vernamen we dat hij zo vlug mogelijk terug naar Den Haag wou om ’s morgens zijn kinderen naar school te kunnen brengen…