Donder

dinsdag 1 februari 2022

Sinds de verhuis van The Black Cat naar Club de B was de geluidsversterking een constante uitdaging. Vooral het geluid op het podium voor de muzikanten zelf was vaak een bron van frustratie.

Maar voor dit laatste concert hadden we speciaal extra monitors ingehuurd en uitgebreid alles uitgetest en afgesteld. We waren dan ook bijzonder trots op ons podiumgeluid toen de bandleden van Donder, ruimschoots op tijd, kwamen opdagen. Maar de heren keken even de zaal rond en besloten meteen om die avond akoestisch te spelen. Deze onverwachte beslissing typeerde duidelijk het eigenzinnige, compromisloze karakter van de band.

Toetsenist Harrison kwam als 15, 16-jarige in de Gato regelmatig live op zondagavond vrij stevige  pianojazz spelen. Op deze Donder avond hoorden we echter een heel andere muzikant aan het klavier. Hij speelde vooral repetitieve akkoordenreeksen waar hij soms even een melodie van een volksliedje tussen smokkelde (Sneeuwwit Vogeltje). Op de drums deze keer geen beats, geen groove, geen swing maar wel subtiel, ingehouden slagwerk.

Casper Van De Velde toverde als het ware melodische ritmes uit zijn uitgebreid instrumentarium. Ook de contrabas werd op een weinig klassieke manier bespeeld. De strijkstok werd veelvuldig gebruikt voor atonale glissando’s of percussieve klanken. Een schaarse keer plukte Stan Callewaert een stuwende groove uit zijn bas of snokte hij, in de maat, losgekomen haren van zijn strijkstok.

Het concert van Donder nam ons mee op één lange dromerige, poëtische reis waar stilte en rust evenwaardig waren aan melodie en ritme.

Dat hun muziek invloeden vertoonde van de Scandinavische Jazz hoeft niet te verwonderen want bassist Stan Callewaert resideert in Oslo en hun huidige tournee verloopt in samenwerking met de Noorse harmoniumspeler Sigbjorn Apeland. Een ongewoon en bijzonder concert dat door velen erg werd gesmaakt.