Bart Defoort Inner Wave Quintet

dinsdag 4 oktober 2016

“Mag het jullie smaken heren?” De 5 sympathieke ‘Inner Wave’ koppen keken op van hun bord en knikten met een zalig, verzadigde glimlach. Eén van hen opperde: “Heb je hier al muzikanten gehad die dit niet lekker vonden?” Ik knikte: “Jawel, Amerikanen! Zij prefereerden meatballs and spaghetti!” Algemeen gelach. Dan volgde een sappige anekdote van pianist Pierreux. Hij mocht met mede-muzikanten vóór een concert tafelen in een sterrenrestaurant. De chef himself kwam persoonlijk uitleggen wat hij allemaal op hun bord had getoverd en dat klonk superieur lekker. Iedereen enthousiast behalve de Amerikaanse bassist. Hij zei: ”No thanks! Give me some fries and a burger!”

Wat het ‘Inner Wave Quintet’ ons evenwel die avond serveerde, was een absoluut artistiek 5 sterren menu. Met een stevig swingende start bleek meteen welk een schitterende drummer de band in huis had. Met een ongelooflijk subtiele variatie van ritmepatronen onderstutte Toni Vitacolonna solide het muzikale geheel. Hij werd daarin virtuoos bijgestaan door Christophe Devisscher op contrabas, geen noot te veel, steeds ten dienste van de compositie. Bij de prachtige hymne ‘No more church’ tokkelde Ewout Pierreux een heerlijk lange minor-bluesy intro op de vleugel. De gitaarpartijen van Hans Van Oost waren ingetogen, poëtisch en erg intimistisch. En wat Bart Defoort uit zijn tenor sax toverde was pure magie: bezwerend lyrisch, voluit scheurend expressief, groovy swingend… veel jazzy moois samengebald in één uitverkocht Black Cat concert.

“Ewout, bij het volgend concert, het derde op rij, kom je hier weer spelen! Maak ik dan voor jou eens iets anders klaar?”

“Neen goddomme… weer paella!”