Anne Wolf Quatuor

dinsdag 7 mei 2019

Bij een jazzconcert staat de vleugel doorgaans rechts op het podium waarbij de pianist gedeeltelijk met zijn rug naar het publiek zit maar volop oogcontact heeft met de andere bandleden! Belichting en geluid waren dan ook in die zin opgesteld. Spots, kabels, micro’s, drums… alles op tijd klaar. Maar toen kwam Anne binnen. De vleugel moest naar de andere kant van het podium en zij wou spelen met haar rug naar de muzikanten gekeerd. Tijdens de soundcheck stak ze haar armen geërgerd in de lucht omdat de belichting haar stoorde. In allerijl werd een bureaulampje gezocht omdat ze in haar eigen schaduw zat te spelen. Het monitorgeluid was nooit echt wat ze precies wilde horen… Kortom veel wrevel, gesakker en stress bij de technische ploeg.

De set van Quatuor startte met Jobim’s ‘O marro nao tam vez’ als swingende opwarmer. Dan vervoegde klassieke celliste Sigrid Vandenbogaerde de band en kreeg het concert een magisch bezwerend karakter. De diep intense, warme klank van haar instrument contrasteerde prachtig met het heldere, klaterende pianospel van Anne Wolf.

Bassist Theo de Jong had alle cellopartijen uitgeschreven en je zag Sigrid soms fier monkelend van haar partituren zijn richting opkijken wanneer ze weer eens een gedurfd experimentele lijn streek of aansloeg op haar instrument.

De 5-snarige akoestische basgitaar van Theo gaf het muzikaal geheel een meer vinnige en heldere allure dan dat het met een gewone contrabas zou klinken. Lionel Beuvens drumde als altijd beheerst, rustig en swingend functioneel.

De composities van Anne zoals ‘Legitime Desire’ en ‘Intimacy’ en eveneens de zeer eigenzinnige covers van Wayne Shorter en Chick Corea lieten een onvergetelijke muzikale indruk na. Als bisnummer trakteerde Quatuor het enthousiaste Black Cat publiek nog op ‘Danse avec les Anges’, het titelnummer van hun binnenkort te verschijnen CD.

Dit mooie concert liet de voorafgaande wrevel en zuur zweet bij de mensen van de techniek gracieus verdampen.