Jihye Lee Trio

dinsdag 19 september 2017

Net voor ze de living zouden binnen gaan om te eten, toonde ik hen de badkamer. ‘Het toilet niet doorspoelen net voor het concert! En oppassen voor deze deur, die is net geverfd!’ Het trio bleef de hele tijd bijzonder ernstig… Taakspanning? Stress? Concentratie? Maar toen, net voor de aanvang van hun concert, pianist Todorov binnen kwam gewandeld met een vette, horizontale, beige verfstreep op de gulp van zijn donkere broek proestten zijn kompanen het uit.

Van die algemene hilariteit viel niks meer te merken wanneer de bevallige Jihye het podium op schreed en solo een lied inzette, zich enkel begeleidend met een metalen gong. En zo werd ook meteen de toon van de hele avond gezet: er stond ons een ongewone jazzy mix van diverse cultuurstijlen te wachten. Todorov aan de vleugel met zijn opzwepende Balkan-melodieën en Slavische akkoordenreeksen. Stefaan Debevere op sopraan- en altsax, met een intens warme klank, meestal sober begeleidend… en soms dan toch even zijn meesterschap van het instrument demonstrerend.

Muzikale bloem van deze eclectische avond was zonder meer Jihye Lee. Met haar hoge, breekbare, satijnen stem bracht ze een eigenzinnig repertoire. Daarin kregen zowel de standards (Summertime, September Song), de meegezongen instrumentals (Catherine’s ‘Dance for Peter’) als de Koreaanse traditionals, allen een hoogst persoonlijke interpretatie. Zelfs haar scatten was bijzonder apart en bleek, bij navraag, niet gebaseerd op haar moedertaal, maar was een individuele artistieke keuze.

Na haar originele slotsong waarin ze het voltallige publiek mooie eindejaarsdagen toewenste, begaf het trio zich onder fel applaus naar de zijruimte. Todorov kwam als laatste binnen, trok zijn loshangend hemd omhoog en lachte: “Niemand heeft verf gezien!”