Paterson Swing Trio

dinsdag 10 mei 2016

“Yeah Sure!” Ben Paterson zette zich die avond met een minzame glimlach voor de zoveelste keer weer aan de piano. Hij speelde enkele verzoeknummers. Heerlijk swingende versies van ‘50 ways to leave your lover’ en ‘Isn’t she lovely’. Het eigenlijk concert was al uren gedaan en het café gaapte rommelig leeg.

Enkele laatblijvers stonden nog druk bij te praten aan de toog. Maar van zodra Paterson de eerste pianoakkoorden aansloeg, viel alles stil en kwam iedereen geboeid rond de vleugel staan. En Paterson speelde de 2 songs even meeslepend en intens, even begeesterd en gedreven als tijdens zijn druk bijgewoond optreden van die avond. Muziek maken was de essentie van zijn bestaan… Faam, succes, roem, rijkdom waren voor hem absolute bijkomstigheden.

Als hij maar kon spelen… gelijk voor wie, gelijk waar en gelijk wanneer.

De dag voordien had het Paterson trio te Breda op een groot festival het eerste concert van hun tournee gespeeld. Dat ze nu in een klein clubje dienden op te treden, temperde geenszins hun enthousiasme.  Al van bij het eerste nummer ‘Una mas’ zette het trio met een broeierige latino swing de toon voor de rest van de avond. Het publiek werd ondergedompeld in een pittige salsa van stomende blues, meeslepende ballads en sfeervolle standards.

Drummer Jan De Haas roffelde de vellen met erg aanstekelijk enthousiasme. Jean Van Lint demonstreerde eens te meer zijn meesterschap als bassist-zanger.

Hij slaagde er met verbazend gemak in om een complexe basriff in te zetten om daar dan bovenop, in tegentijd, een doorleefde jazz song te croonen en te scatten.

Zelfs Paterson waagde zich enkele keren aan een zangpartij maar die viel ietwat dunnetjes uit naast Van Lint’s diepwarme stem.

Zijn pianospel daarentegen was van een superieure schoonheid,  zonder ooit in technische hoogstandjes te vervallen.

Dit was een Black Cat topavond met een trio waar het intense speelplezier afspatte in dikke, gouden druppels.