Tutu Puoane – Ewout Pierreux

dinsdag 2 juni 2015

Zoveel jaar (8 misschien?) geleden werden we in De Werf door het Tutu Puoane Quartet kompleet ondersteboven geblazen. Een prachtconcert! Het leek ons een onwezenlijke droom om dergelijke rasartiesten hier ooit op ons podiumtje te krijgen. En zie dan… hier op 2 juni 2015 komen Tutu en echtgenoot Ewout, uitgeblust en geeuwend (maar wel hééél mooi op tijd!) onze Black Cat  binnengesloft.

We zouden wel eerst naar de fotostudio gaan voor onze wall of fame picture. Onderweg daarheen probeerde ik de apathische stilte te doorbreken in mijn properste Engels: ’’We ’ve been organizing concerts for 5 years and it is the first time a concert is completely sold out. Thanks to you both!’’

Tutu klopte meewarig op Ewout’s schouders en grinnikte schamper: ’’Dad ès goe hé moaat!’’

Maar eenmaal op het podium voor de soundcheck bleken ze een mentale knop te hebben omgedraaid. Plots had je te maken met 2 professionele muzikanten die verdomd gedreven en bezeten  met hun métier bezig waren. Weg alle vermoeidheid en lethargie.

Met hun naakte, basic bezetting van piano en zang gingen ze een grote artistieke uitdaging aan. Elke ritmische of melodische uitschuiver zou er zo uitknallen. Maar Tutu had van bij de eerste noten meteen het hele publiek op haar hand. Ze liet het meezingen, daagde het uit om samen met haar de Zuidafrikaanse percussieve keelklanken te produceren. Ze liet het sidderen en naar adem happen, intens genieten en luid applaudisseren. Zij werd op piano prachtig sober maar superswingend begeleid door Ewout. De creatieve chemie tussen het stel vonkte aanstekelijk doorheen de hele Black Cat-herberg.

Een mooiere afsluit van ons concertseizoen hadden we ons niet kunnen toewensen. Of, om het met Tutu’s legendarische woorden samen te vatten: ‘’Dad ès goe hé moaat!’’