Natashia Kelly Group

dinsdag 31 maart 2015

“Si! Mi abuela!” Perplex staarde ik Juan aan. Violeta Parra, de legendarische Chileense protestzangeres was zijn grootmoeder! In het post–Allende tijdperk wist ze indertijd de hele geëngageerde beweging te bekoren met enkel en alleen haar poëtisch-kritische teksten, haar folk gitaartje en haar indringende, broze stem.

“Ik maak wel een ander soort muziek hoor”, grinnikte Juan wijzend naar de laptop op de baskast.

Er doken nog meer 70’ies iconen op die avond. Tijdens de soundcheck tokkelde gitarist Edmund een perfect galmende Pink Floyd solo waarbij de tekst unisono door de bandleden werd meegezongen.

En dan het slotnummer van Kelly’s grandioze concert ‘Ballad of a thin man’’… nog nooit zo een beklijvende Bob Dylan interpretatie horen brengen.

Best wonderlijk dat deze artiesten inspiratie putten uit muziek die al bestond 20 jaar voor hun geboortedatum en daar dan een eigenzinnige, hedendaagse, jazzy draai aan geven.

Maar wat de groep ook bracht aan chaotische, industriële computernoise, twangy psychedelische gitaarloops of simpel drumgeroffel met handklap… Natashia’s stem bleef als een kristallen kathedraal de hele muzikale habitat majestueus overheersen.

Een grote dame… en nog zo jong. Wanneer ze zong ’’something is happening and you don’t know what it is…’ voelde ik me geheel mister Jones.