Norbert Detaeye

dinsdag 4 maart 2014

Hij kwam hier sympathiek vroeg toe en ging onmiddellijk aan de vleugel zitten. “De klank van de piano is ok, maar de toetsaanslag is eerder stug”, probeerde ik zijn enthousiasme te temperen. “Dit is een Petrof. Ik heb veel in het Oostblok gespeeld op zulke instrumenten. Ik zal deze piano dus ook wel kunnen temmen zeker!” lachte Norbert.

Op mijn smoel vol verbazing smeerde hij het geëngageerde antwoord: “Tijdens mijn tournee doorheen Roemenië in 1990 werd ik zo gepakt door de materiële, intellectuele en artistieke armoede daar, dat ik met Belgische fondsen een multimedia center aan de universiteit van Braslov heb helpen oprichten. En in die regio dus ook veel heb opgetreden.” Een sociaal bewogen muzikant. Zijn passie voor de zwarte (slaven-) muziek uit het diepe zuiden van de VS is dus niet louter alleen artistiek.

Een song van Tom Waits, Paul Simon, een oude gospel, een boogie woogie, een stukje ragtime van Scott Joplin… alles ademde de bluesy harteklop van Norbert Detaeye. En dan daarbij nog die heerlijke swingende piano.

De hele Black Cat keet was hartstochtelijk aandachtig. Zo ingetogen stil dat onze geluidstechnicus opmerkingen kreeg over de (irriterende) computermuisclicks die hij diende uit te voeren voor de opname van dit immens warme concert. “Mr. president, have pity on the working man”.

Thank you mister Norbert!