Ivan Paduart – Nieuwjaar 2014

dinsdag 7 januari 2014

Behalve enkele onfortuinlijken (ziek, bezet, werk) waren zowat alle clubleden aanwezig op de Black Cat’s nieuwjaarsreceptie. Gezellige drukte. Hartelijke gesprekken. Vriendschap en warmte. Muzikale verbondenheid.

Naarmate de coupjes met superheerlijke cava (dank je wel Pozo) werden bijgevuld en de zuiderse hapjes rijkelijk passeerden, ging ook het stemvolume van de aanwezigen crescendo. Zodoende keek onze voorzitter op tegen de onwezenlijke taak om een uitgelaten bende toe te spreken. En neen hij had geen micro nodig. Zijn stem zou luid, helder en duidelijk het voorbije concertjaar evalueren, de komende projecten toelichten en alle medewerkers, sponsors en clubleden bedanken. Misschien toch beter een micro in de toekomst, de jazzcats bleven enthousiast roezemoezen. En het soloconcert moest dan nog beginnen.

Ivan Paduart (met vers gestreken hemd) zette zich aan de piano en van bij de eerste aangeslagen akkoorden viel er een ademloze stilte die anderhalf uur ononderbroken aanhield. Absolute wereldklasse.

De vleugel klonk als nooit tevoren: helder, dreigend, klaterend, mysterieus, swingend, onvoorspelbaar…

Nadien, later, laat… nog veel knus nage-babbel-swabbel-brabbel… heel nadien later laat…

Kiss the Music. Hug the Cat. Amplify the pres.