Tricycle

dinsdag 3 december 2019

In zijn tienerjaren volgde Tuur Florizoone met veel enthousiasme de circusschool, vooral op de monocycle bleek hij een bedreven waaghals. Maar muziek werd zijn grootste passie en hij ging piano studeren aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel. Toen hij daar een lastminuteaanbod kreeg om gedurende drie weken in Duitsland een circus van de nodige muzikale begeleiding te voorzien, stelde hij inderhaast met enkele medestudenten een trio samen dat ‘Tricycle’ werd gedoopt.

En nu, ontelbare internationale concerten en vier cd’s later vieren ze hun 20-jarig bestaan met een tournee doorheen de Benelux langsheen kleinschalige gezellige locaties. ‘The Black Cat’ mocht hierbij niet ontbreken, te meer daar Tuur al een 5-tal keer op ons podium stond met verschillende formaties.

Die avond stonden de heren muzikanten er weer, deze keer wel gekleed in een rood, geel of zwart hemd. Hiermee wilden ze hun decennia-lange Vlaams-Waals-Brusselse samenwerking benadrukken. Ook het typisch Belgische van hun repertoire, een bonte mix van stijlen en genres. Jazz vol raakpunten met wereld-, film- en klassieke muziek. Zelf noemt Tricycle het graag ‘Verbeeldende Muziek’.

De hele set van dit trio pendelde virtuoos tussen barstende vitaliteit en etherische melancholie. Noiret plukte op zijn instrument erg swingende groovy baslijnen. Op sopraan- en altsax schitterde Laloy en vooral op basfluit ontroerde hij iedereen met weidse, weemoedige Andesklanken.

Tuur op accordeon betekent zo veel als constant jongleren met stijlen en genres: Balkan, klezmer, Arabisch, Turks, folk… zelfs de vogeltjesdans in ‘Glupsul’ passeerde met de nodige danspasjes de revue.

De bindteksten van hem waren steeds uiterst grappig, ontwapenend maar altijd met een licht kritische ondertoon. Hij jende voortdurend het publiek en bleek achteraf ietwat ontgoocheld dat hij geen spontane reacties kreeg uit de zaal. De circusartiest is blijkbaar na 20 jaar nog steeds latent in hem aanwezig.