Llamas

dinsdag 5 juni 2018

“Wauw! You have Orval here!” De bevallige snoet van de Koreaanse Cho Rong Kim lichtte op. Sinds het concert van Chad Mc Cullough weten we dat Orval in het buitenland peperduur en bijgevolg erg gegeerd is.

Llamas bracht traditionele liederen uit Chili, Bolivië en Argentinië, deels in het Spaans deels in het Quechua (een inheemse taal). Deze muziek wordt steevast begeleid door charango, panfluiten en handtrommels. We ondergingen dus een lichte cultuurschok toen we het gekende repertoire in een wervelende, swingende en prachtig jazzy uitvoering gepresenteerd kregen.

La pasionaria, Muriel Urquidi met haar warme, gedreven en intense stem troonde ons muzikaal mee naar de toppen van de Machu Picchu. Haar permanent dansende mooie zichzelf was omringd door een stam uitstekende muzikanten. Roeland Celis, bescheiden maar heel performant op gitaar. Zijn gortdroge solo’s (lees geen sluizen elektronica erbovenop) en sobere maar efficiënte begeleiding klonken erg solide. De grijzende eminentie Jos Machtel, steeds enthousiast paraat om mee te stappen in vernieuwende projecten van zijn oud-leerlingen, stond alweer garant voor oerdegelijke ondersteuning op contrabas. Matthias De Waele roffelde swingende, rustig ingehouden ritmepatronen op de drumvellen. Cho Rong Kim aan de vleugel, verraste elkeen met haar fris, origineel en sprankelend pianospel.

Na bisnummers en dik applaus van de uitverkochte Black Cat schaarden de bandleden zich uitgeteld en dorstig rond de bierfrigo. Eens alle gewenste streekbiertjes ontkurkt, zette Cho Rong meteen haar flesje Orval aan de mond en dienden we er haar op attent te maken dat dit wel een héél oneerbiedige manier was om dit edel bier te drinken.