Francesca Tandoi Trio

dinsdag 8 mei 2018

“Moet deze hier geen inkom betalen…?”
Een jong reisduifje kwam tussen het aanschuivend publiek uitgeput binnen getrippeld. Even daarna kwam eindelijk Francesca Tandoi de Gato binnen gehuppeld. Haar trein van Den Haag had door een spooraccident schandalig veel vertraging opgelopen. Gelukkig hadden haar medemuzikanten Jean en Dirk voordien de geluidsbalans al kunnen afstellen.

Marleen, speakster ad interim, had in haar vlotte speech een aantal Italiaanse referenties verweven, als speelse hint naar de net toegekomen Francesca. Maar toen het trio het podium beklom werden we allesbehalve getrakteerd op mediterrane sonates. Vanaf de eerste noot werd heel potig de ‘Swing Jazz’ toon gezet voor het hele concert.

Een visuele zegen dat die avond de vleugel op het podium stond. Het talrijke publiek kon Francesca’s fraaie mimiek uitbundig bewonderen: ondeugende blik, opgekruld neusje, snedige glimlach. En bovenal haar soepel pianospel dat jongleerde tussen barok klassiek en stomende swingbeat.

Oerdegelijk als altijd zong en plukte Jean Van Lint aan de snaren van zijn contrabas. Dirk Van Der Linden bracht warme, ingehouden gitaarsolo’s… en verwarring wanneer hij bij het soleren monotoon begon te kreunen en het publiek verwonderd rondkeek of er wat loos was met het geluid. Het was een concert met uitsluitend eigenzinnige interpretaties van klassieke standards. Dirk’s versie van ‘Nuages’ was wel erg beklijvend. Misschien één minpuntje: Francesca’s unieke, prachtige stem had wel wat meer aan bod mogen komen.

Het enthousiaste, luide applaus bij het laatste nummer deed het suffend duifje in de kartonnen doos angstig opschrikken… Maar het diertje is ondertussen weer terecht bij haar baasje in Dudzele, zonder veel vertragingen.